Pierwsze z nich dotyczyło zobowiązania kredytobiorców występujących na drogę postępowania cywilnego do złożenia oświadczenia o skutkach ustalenia nieistnienia/stwierdzenia nieważności umowy kredytowej. TSUE uznał, iż taka praktyka przyjmowana w ramach prawa krajowego jest sprzeczną z dyrektywą konsumencką tj. znaną wszystkim frankowiczom dyrektywą 93/13. Tym samym skierowanie do banku na etapie przedsądowym wezwania do zapłaty stanowi punkt, od którego roszczenie o zwrot nienależnego świadczenia staje się wymagalne, a co za tym idzie frankowiczom należy się zapłata odsetek od pełnej kwoty.
Drugą najistotniejszą kwestią, którą rozstrzygnął dziś TSUE jest kwestia dochodzenia przez banki roszczeń o bezumowne korzystanie z kapitału. Tu również Trybunał odwołał się do dyrektywy 93/13 i jej wykładni celowościowej. Przyznanie przedsiębiorcy (bankowi) takiego wynagrodzenia niweczyłoby skutek odstraszający, jaki dyrektywa 93/13 wiąże z brakiem związania konsumenta nieuczciwymi warunkami umownymi. Uzyskanie przez kredytodawcę wynagrodzenia za bezumowne korzystanie przez kredytobiorcę będącego konsumentem z kapitału w przypadku stwierdzenia nieważności umowy, na podstawie której kapitał ten został udostępniony konsumentowi, pozwalałoby kredytodawcy na osiąganie korzyści z działań na szkodę konsumenta. Banki (kredytodawcy) byłyby przez to zachęcane do stosowania w umowach kredytu nieuczciwych warunków umownych, których eliminacja obiektywnie prowadziłaby do nieważności umowy. Przyjęcie kwestionowanego rozwiązania w istocie podważyłoby skuteczność prawa Unii w zakresie, w jakim dyrektywa 93/13 nakłada na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia stosownych i skutecznych środków mających na celu zapobieganie dalszemu stosowaniu nieuczciwych warunków w umowach zawieranych z konsumentami.
Zespół naszej Kancelarii zajmuje się dochodzeniem wszelkich roszczeń przysługujących naszym Klientom wobec banków. Zachęcamy do przesłania do nas umowy kredytowej waloryzowanej kursem waluty obcej celem sporządzenia bezpłatnej analizy.
