Sam fakt spłaty kredytu nie pozbawia Kredytobiorców do skorzystania z przysługującej im szerokiej ochrony prawnej, która przysługuje Kredytobiorcom posiadającym aktywne umowy. Wówczas podstawowym roszczeniem jakie mogą zgłosić osoby ze spłaconym kredytem jest roszczenie o zapłatę. Kwestia nieważności umowy, czy też jej nieistnienia jest bowiem wykazywana w takowym powództwie przesłankowo. Co za tym idzie, jeśli dana umowa kredytu waloryzowanego kursem waluty obcej zawierała postanowienia niedozwolone zasadnym jest dochodzenie roszczeń w oparciu o przepisy dotyczące zwrotu nienależnie spełnionych świadczeń oraz przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu.
Przeciwstawiając potencjalne roszczenie banku o zwrot wypłaconego kredytu kwoty, które można uzyskać obejmują wszystkie wpłaty ponad wartość nominalną udzielonego kredytu. Przykładowo:
- celem sfinansowania zakupu nieruchomości mieszkalnej otrzymali Państwo kredyt w wysokości 250.000 zł,
- kredyt ten został przez Państwa spłacony, a Państwa łączne wpłaty na poczet umowy kredytu wynosiły 450.000 zł,
- przyjmując, że Państwa umowa zawierała postanowienia niedozwolone kwota, którą mogą Państwo uzyskać to 200.000 zł.
Co więcej w przypadku wezwania banku do spełnienia świadczenia i upływu terminu wskazanego w Państwa wezwaniu świadczenie to nie zostanie spełnione należą się Państwu odsetki ustawowe za opóźnienie. W konsekwencji roszczenie o zapłatę wzrasta z każdym kolejnym dniem trwającego sporu (aktualnie w wysokości 11,25% w skali roku)
Czy istnieje ryzyko przedawnienia roszczeń, jeśli np. umowa została zawarta 20 lat temu lub całkowita spłata została dokonana 2 lata temu?
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że przepisy dyrektywy 93/13, analizowane w świetle zasady skuteczności, stoją na przeszkodzie orzecznictwu krajowemu, zgodnie z którym dziesięcioletni termin przedawnienia roszczeń restytucyjnych konsumenta rozpoczyna swój bieg każdorazowo w dniu spełnienia przez niego podlegającego zwrotowi świadczenia.
Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 7 maja 2021 r. (sygn. akt: III CZP 6/21), kierując się orzecznictwem TSUE wskazał, że bieg terminu przedawnienia roszczeń restytucyjnych konsumenta nie może się rozpocząć zanim dowiedział się on lub rozsądnie rzecz ujmując, powinien dowiedzieć się o niedozwolonym charakterze postanowienia. Dopiero wówczas kredytobiorca może wezwać bank do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń.
A zatem termin przedawnienia roszczeń dla kredytobiorców frankowych będących konsumentami wynosi nadal 10 lat. Natomiast termin przedawnienia dla przedsiębiorców wynosi 3 lata.
Zapraszamy do skorzystania z bezpłatnej analizy Państwa umowy kredytowej oraz do zapoznania się z ofertą naszej Kancelarii. Zespół doświadczonych prawników oferuje Państwu wsparcia na każdym etapie postępowania.
