W prowadzonej przez naszą Kancelarię sprawie karnej o czyn z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd Rejonowy przedłużył stosowanie wobec naszego Klienta zastosowanego uprzednio środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania na dalszy okres 3 miesięcy. Na ww. postanowienie Sądu wnieśliśmy zażalenie, zaskarżając przedmiotowe postanowienie w całości, zarzucając mu obrazę przepisów postępowania, wykazując, że:
- w sprawie nie zachodzą przesłanki uzasadniające przedłużenie stosowania tymczasowego aresztowania bowiem wobec podejrzanego nie zachodzą podstawy do przyjęcia realnej obawy bezprawnego wpływania przez niego na tok postępowania,
- nie jest konieczne dalsze stosowanie wobec podejrzanego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania,
- nie wystąpiły szczególne okoliczności uniemożliwiające ukończenie postępowania przygotowawczego w okresie dotychczas stosowanego tymczasowego aresztowania.
Po rozpoznaniu zażalenia Sąd Okręgowy wskazał, że w jego ocenie Sąd I instancji błędnie ocenił aktualność oraz stopień nasilenia obaw wskazanych jako przesłanki szczególne stosowania tymczasowego aresztowania i zignorował faktyczną bezczynność organów ściągania w zakresie pozyskiwania dowodów, na które wpływ mógłby mieć podejrzany. Sąd podzielił nasze argumenty w szczególności w zakresie bezczynności organów ścigania tj. niepodjęcia w toku postępowania (a jednocześnie w okresie przebywania podejrzanego w areszcie) czynności, których podjęcie było możliwe, mając na uwadze materiał dowodowy, którym organy te dysponowały, wskazując m.in., iż pomimo upływu trzech miesięcy od daty zatrzymania podejrzanego, organy ścigania nie sprecyzowały we wniosku o przedłużenie okresu stosowania środka zapobiegawczego, którzy ewentualnie świadkowie powinni zostać przesłuchani w sprawie.
Tym samym, Sąd II instancji doszedł do przekonania, że wystarczające w przypadku naszego Klienta, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, będzie stosowanie wobec niego nieizolacyjnych środków zapobiegawczych, zarządzając jednocześnie bezzwłoczne zwolnienie podejrzanego z aresztu.
Postanowienie jest prawomocne.
Kodeks postępowania karnego wyróżnia następujące środki zapobiegawcze:
- tymczasowe aresztowanie,
- poręczenie majątkowe,
- poręczenie społeczne,
- poręczenie osoby godnej zaufania,
- dozór Policji,
- nakaz opuszczenia lokalu mieszkalnego,
- zawieszenie w czynnościach służbowych lub w wykonywaniu zawodu,
- nakaz powstrzymywania się od prowadzenia określonej działalności,
- nakaz powstrzymywania się od prowadzenia określonego rodzaju pojazdów,
- zakazy wobec podejrzanego lub oskarżonego o przestępstwo popełnione w stosunku do członka personelu medycznego,
- zakaz opuszczania kraju.
Tymczasowe aresztowanie jest jedynym izolacyjnym środkiem zapobiegawczym, który można zastosować, gdy wystąpi przesłanka ogólna stosowania środków zapobiegawczych tj. przemawia za tym zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania, a wyjątkowo także gdy środek ten ma służyć zapobiegnięciu popełnieniu przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstw. Środki zapobiegawcze można stosować tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił przestępstwo. Poza ww. przesłankami ogólnymi musi wystąpić również co najmniej jedna z przesłanek szczególnych tj.:
- zachodzi uzasadniona obawa ucieczki lub ukrycia się oskarżonego, zwłaszcza wtedy, gdy nie można ustalić jego tożsamości albo nie ma on w kraju stałego miejsca pobytu;
- zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne.
albo
- oskarżonemu zarzuca się popełnienie zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8 lat, albo gdy sąd pierwszej instancji skazał go na karę pozbawienia wolności nie niższą niż 3 lata, potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania może być uzasadniona grożącą oskarżonemu surową karą.
- zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony, któremu zarzucono popełnienie zbrodni lub umyślnego występku, popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził.
Zespół naszej Kancelarii reprezentuje Klientów w sprawach karnych, wykazując każdorazowo gotowość szybkiej i zdecydowanej reakcji na wszelkie działania organów ścigania oraz sądów. Działamy w interesie naszych Klientów, proponując im najrozsądniejsze rozwiązania powierzonych nam spraw, a także przyjmując najkorzystniejszą dla nich linię obrony, zapewniając im jednocześnie profesjonalną i skuteczną reprezentację w toku postępowania przygotowawczego, sądowego oraz wykonawczego.
