Prawomocne uniewinnienie
W toku procesu na nasz wniosek sąd przeprowadził szczegółowe postępowanie dowodowe, które obejmowało między innymi zeznania świadków, wyjaśnienia oskarżonego, dowody z dokumentów, w tym wydruków operacji na rachunku bankowym. Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, sąd ustalił, że nasz Klient faktycznie dostarczał środki finansowe na utrzymanie córki w znaczącej kwocie, co miesiąc przekazując kwotę między 1000 a 1500 euro na rachunek byłej żony, z której to środków były zaspokajane potrzeby całej rodziny, w tym dziecka, co do którego posiadał obowiązek alimentacyjny wynikający z wyroku sądowego. Sąd zauważył również, że oskarżony, oprócz przekazywania pieniędzy, zajmował się dzieckiem, w tym czasie dokonując również wydatkowania na jego utrzymanie, w takich aspektach jak zakup ubrań czy organizacja wycieczek, co dodatkowo potwierdzało realizację przez niego obowiązku alimentacyjnego.
Oskarżony został uniewinniony, ponieważ sąd uznał, że mimo braku bezpośrednich comiesięcznych przelewów kwoty zasądzonych alimentów tytułowanej jako alimenty, dostarczał on środki finansowe na pokrycie potrzeb córki w sposób zaspokajający obowiązek alimentacyjny. Wobec tego, znamiona czynu zabronionego, o który oskarżono naszego Klienta, nie zostały spełnione.
Przestępstwo niealimentacji
Niealimentacja, czyli uchylanie się od wykonania obowiązku alimentacyjnego, stanowi przestępstwo i jest uregulowane w polskim Kodeksie karnym w art. 209. Obowiązek alimentacyjny wynika z przepisów prawa rodzinnego i zobowiązuje do świadczenia pomocy materialnej osobom najbliższym, które nie są w stanie samodzielnie zapewnić sobie odpowiedniego poziomu życia, najczęściej dzieciom, ale również innym bliskim członkom rodziny, jak byli małżonkowie czy rodzice.
Osoba, która uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem lub inną umową, podlega odpowiedzialności karnej – grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Przestępstwo to ma miejsce, gdy łączna wysokość powstałych zaległości stanowi równowartość co najmniej trzech świadczeń okresowych lub gdy opóźnienie w zaległym świadczeniu innym niż okresowe wynosi co najmniej trzy miesiące.
Zaostrzenie odpowiedzialności
Odpowiedzialności za niealimentację jest surowsza, gdy w jej wyniku osoba uprawniona do otrzymywania alimentów narażona jest na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. W takiej sytuacji, zgodnie z art. 209 § 1a, sprawca może zostać ukarany grzywną, karą ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat dwóch.
Ściganie niealimentacji?
Ściganie przestępstwa niealimentacji następuje na wniosek pokrzywdzonego, organu pomocy społecznej lub organu podejmującego działania wobec dłużnika alimentacyjnego (np. komornika). Istotne jest, że w przypadku przyznania pokrzywdzonemu świadczeń rodzinnych lub świadczeń pieniężnych wypłacanych w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, ściganie przestępstwa odbywa się z urzędu.
Możliwość uniknięcia kary za niealimentację
Kodeks karny przewiduje również sytuacje, w których sprawca przestępstwa niealimentacji może uniknąć kary. Dotyczy to przypadków, gdy zaległe alimenty zostaną uiszczone w całości nie później niż przed upływem 30 dni od dnia pierwszego przesłuchania w charakterze podejrzanego. Sąd może również odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli zaległe alimenty zostaną uiszczone w całości w przypadku przestępstwa z art. 209 § 1a, chyba że wina i społeczna szkodliwość czynu przemawiają przeciwko odstąpieniu od kary.
Sprawy o niealimentację
Niealimentacja to poważne przestępstwo, mające dalekosiężne konsekwencje zarówno dla osoby uprawnionej do otrzymania alimentów, jak i dla dłużnika. Polski system prawny stara się zapewnić ochronę interesów osób uprawnionych do alimentacji, jednocześnie dając szansę na naprawienie błędu i uniknięcie odpowiedzialności karnej dla osób, które zdecydują się uregulować swoje zobowiązania.
W ramach naszej praktyki reprezentujemy wielu pokrzywdzonych przestępstwem niealimentacji. Skierowanie zawiadomienia o tym przestępstwie często wiąże się dla pokrzywdzonego z trudną decyzją, bowiem mimo oczywistych formalnych podstaw do wszczęcia postępowania karnego (wobec braku dostarczania należnych środków przez dłużnika) sprawa najczęściej kierowana jest przeciwko osobie bliskiej. Niekiedy jednak jest to ostateczna forma, które umożliwia uzyskanie środków do życia dla pokrzywdzonego.
W postępowaniach sądowych w sprawach o niealimentację reprezentujemy również oskarżonych. Opisana powyżej sprawa potwierdza jak ważne jest podjęcie skutecznej obrony w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej kiedy fakty przeczą stawianym zarzutom. Doświadczenie pokazuje, że skazanie za niealimentację, w szczególności łączące się z karą pozbawienia wolności, bardzo często skutkuje wpadnięciem przez oskarżonych w spiralę, bowiem wskutek osadzenia w zakładzie karnym oskarżeni nie są w stanie wywiązywać się z obowiązku alimentacyjnego w kolejnych okresach co ponownie wiąże się z procesem karnym i możliwością wydania kolejnych wyroków skazujących.
